Peygamberlerin Meslekleri

Hz. Adem: İlk çiftçi

Hz. Şit: Nessac (dokumacı)

Hz. İdris: İlk terzi ; terzilerin piri

Hz. Nuh: Marangoz, denizci

Hz. Hud:  Tüccar

Hz. İbrahim: Mimarların piri

Hz. Lut: Tarihçi, seyyah

Hz. İsmail: Avcı ve tercümanların piri

Hz. İshak: Çoban

Hz. Eyüp: Ziraatçi

Hz. Musa: Çoban

Hz. Harun: Vezir

Hz. Davud: Demirci

Hz. Süleyman: Hükümdar, Bakırcı

Hz. Zülkifl: Fırıncı

Hz. İlyas: Dokumacı ve İplikçi

Hz. Yunus: Balıkçı

Hz. Üzeyr: Bahçıvan

Hz. Lokman: Doktor ve eczacı

Hz. Zekeriya: Marangoz

Hz. İsa: Avcı

TÜRKİYE ismi nereden geliyor?

Türkiye ismi,

12.yüzyıl İtalyan kaynaklarında, Venedik ve Floransa Arşivlerinde "Turchia" şeklinde geçiyordu. Genelde yabancılar tarafından kullanılan bu isim uzun zaman Türklerin kendileri tarafından kullanılmamıştır. Bunun yerine yaklaşık olarak bugünkü ülkemiz toprakları "Rum" ve "Anadolu" isimleriyle anılmış, Cumhuriyetin ilanı ile "Türkiye" ismi resmi kabul görmüştür.


not: ilk yılların, bilhassa elit çevrede, "Türkiye" telaffuzu "Türkiya" şeklindeydi.

VULGAR nedir?

1. "Pespaye, kaba, avami, terbiyesiz, umumi, adi, halka mahsus, bayağı"  gibi anlamları ifade etmek için kullanılır.

2. Eski İtalyancayı tanımlamak için kullanılır. Latince sonrası İtalyancanın inşasından önceki dönemde kullanılan dil. Roma dağıldıktan sonra latince yerine kullanılan konglomera dil.

not: vulgarize edebiyat, halka dönük, halka indirgenmiş edebiyat.

İstanbulun Diğer Adları

Alexandre - Süryani

Aliyone - Çek

Anthusa - Latin

Asitane, Dersaadet, İslambol, Konstantiniyye - Osmanlı

Beldetül Tayyibe - Arap

Cizant Kağak - Ermeni

Çar'gorod - Rus

Çakdurkan - Moğol

Eis Tin Polin - Grek

Herakliyon - İsveç

İstefaniye - Flemenk

Kayser-i Zemin - Fars

Kospoli - İtalyan

Vizendovar - Macar

HORTLAK İnancı ve Anadolu

Ölen bir kimsenin, gömüldükten bir süre, mezarından çıkıp ortalıkta dolaşmasına hortlaklık, bunu yapana da hortlak denir. Halk arasında bu inanç çok yaygındır.

Özellikle yaşarken kötülük eden, başkalarının ağız tadını kaçıran, ara bozucu, dedikoducu, geçimsiz kimselerden olur hortlak. Ona bir gerçekmiş gibi inanılır.

Eski dinlerde ruhlar ölmez, ölümünden sonra evrende bağımsızlık içinde gezer dururlar, arada bir de ayrıldıkları gövdelere dönerler gibi yaygın bir inanç vardır.

Mısırda ölüler gömülürken yanlarına konan değerli sungular, yaşarken sevdiği nesneler tinlerin sonradan gövdeye döndüğü inancının belirtisidir.

Tektanrıcı dinlerde de  tinlerin ölümsüzlüğüne, kalkım günü gövdelere döneceklerine inanılır. Halk arasında yaşayan hortlak inancı bunun kılık değiştirmiş bir kalıntısı olmaktan öteye geçemez.

Hititlerde, Urartularda, onlardan önce yaşayan Anadolu uluslarının dinlerinde ölenlerin zaman zaman öbür dünyadan yeryüzüne çıktıklarına, yeryüzünde dolaştıklarına inanılırdı.

Hortlak çok hızlı koşar, ata biner, silah kullanır, insana saldırır, kızdığını döver, sevdiğini kaçırır, ev basar, yol keser.  Halk inancına göre çok çirkin ve ürkütücü olur.

Hortlayan kimsenin yeraltından kovulduğu ileri sürülür.


" Bulutlar alçak alçak
  Hava doldi yağacak
  Bu benum günahumdan
  Gız boban hortlayacak"
                                         -karadeniz yöresinden